بنده ای خریدم و به خانه آوردم.
از او پرسیدم: نامت چیست؟
گفت: تا چه خوانی!!
گفتم: چه میخوری؟
گفت: تا چه دهی!!
گفتم: چه می پوشی؟
گفت: تا چه آری!!
گفتم: چه میخواهی؟
گفت: بنده را با خواست چه کار!!
سهل گفت: یک شب را تا صبح به استغفار و گریه پرداختم
و با خود گفتم اگر او بنده است، پس من چه كاره ام؟!
موضوعات: خداشناسي
نظر دهید » ماه من! دل به غم دادن و از یأس سخن ها گفتن
کار آنهایی نیست
که خدا را دارند …
ماه من!
غم و اندوه اگر هم روزی
مثل باران بارید
یا دل شیشه ای ات
از لب پنجره عشق زمین خورد و شکست
با نگاهت به خدا ، چتر شادی وا کن
و بگو با دل خود
که خدا هست ، خدا هست هنوز
او همانی است که در تارترین لحظه شب ، راه نورانی امید
نشانم میداد …
او همانی است که هر لحظه دلش می خواهد
همه زندگی ام ، غرق شادی باشد …
ماه من! غصه اگر هست ، بگو تا باشد
معنی خوشبختی ، بودن اندوه است …
این همه غصه و غم ، این همه شادی و شور
چه بخواهی و چه نه ، میوه یک باغــند
همه را با هم و با عشق بچیین
ولی از یاد مبر ،
پشت هر کوه بلند ، سبزه زاری است پر از یاد خدا
و در آن باز کسی می خواند
که خدا هست ، خدا هست
خدا هست هنوز …
موضوعات: خداشناسي
نظر دهید » 
 |