نسيم رحمت

اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا اَباعَبْدِاللَّهِ وَ عَلَی الاَْرْواحِ الَّتی حَلَّتْ بِفِناَّئِکَ عَلَیْکَ مِنّی سَلامُ اللَّهِ اَبَداً ما بَقیتُ وَ بَقِیَ اللَّیْلُ وَ النَّهارُ وَ لاجَعَلَهُ اللَّهُ آخِرَ الْعَهْدِ مِنّی لِزِیارَتِکُمْ اَلسَّلامُ عَلَی الْحُسَیْنِ وَ عَلی عَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ

وَ عَلی اَوْلادِ الْحُسَیْنِ وَ عَلی اَصْحابِ الْحُسَیْنِ

وچه دلتنگم … برای آن قبله عشق! که وقتی در برابرش می ایستی بی اختیار دستها بر روی سینه می رود و آرام؛ دل فریاد بر می آورد: “صلی الله علیک یا اباعبدالله الحسین(ع)”

دلتنگ برای آن شهر زيبا و آسمانی که رنگ و بوي خدایی دارد

براي آن عرش شش گوشه که عاشقانش چون نگین آن را در بر گرفته اند.

برای قلب این کهکشان شش گوشه که حضرت علی اصغر(ع) باب الحوائج شش ماهه را در خود

جای داده؛ …چه سنخیت جالبی شش گوشه و شش ماهه!

برای آن تحت قبه … که دلباختگانش قنوت های نیاز خود را به امید استجابت بسوی عرش الهی

به اهتزاز درآورده و آن را با بلورهای اشک خود بدرقه میکنند!

برای کبوتران بین الحرمین که در سپیدمان زائران را نظاره ميکند!

برای صفای بین الحرمین که به حقیقت مقدس ترین وادی و زیباترین دو راهی عالم است!

برای خاکی که ذره ذره اش شرف دارد بر عالم و نوایی که هنوز بر گوش می رسد:

“هل من ناصر ینصرنى”

برای آن گنبد طلا و گلدسته هایش که با دیدن آن عرش دل می لرزد، دیدگان بارانی می شود و بوی سیب بر مشام می رسد.

برای حرم و بارگاه و گلدسته های رو به عرش علمدارش، ابواالفضل العباس (ع) که همچون برادرش

اباعبدالله (ع) از هر دلی دلربائی می کند.

اللهم الرزقنا زیارت الحسین بکربلا