نسيم رحمت

برای هر چیزی نشانه‌ای است.نشانه دوست خوب آنست که انسان را از کارهای زشت و نابهنجار نهی کندوبه کارهای نیک تشویق نماید؛ اما دوست بد و دشمن کسی است که به کارهای زشت ترغیب می‌کند.

امام حسین(ع) فرموده‌اند:“من احبک نهاک و من ابغضک اغراک”؛ کسی که تو را دوست دارد، از تو انتقاد می‌کند و کسی که با تو دشمنی دارد، از تو تعریف و تمجید می‌کند.

(نزهه الناظر، ص ۸۸)

اصولا انسان خردمند و دانا کسی است که به این نشانه توجه دارد و بر آن است تا از هر کسی که از او نقد می‌کند و کارهای بدش را به او نشان می‌دهد، استقبال کند، نه از کسی که به مداحی و چاپلوسی می‌پردازد.کسیکه از انتقاد ناراحت می‌شود، بداند به خودش ظلم روا داشته است. قطع دوستی با دوستان صادق و راست، قطع دوستی با خود و خدا است و پیوند با مدح‌کنندگان و چاپلوسان در حقیقت پیوند با شیطان و بریدن از خدا است.

به سخن دیگر، آینه چون نقش تو بنمود راست/ خودشکن آئینه شکستن خطاست.

از اینرو امام حسین(ع) درباره نشانه دانا و خردمند فرمودند:

“از نشانه‌های عالم، نقد سخن و اندیشه خود و آگاهی از نظرات مختلف است".

(بحارالانوار، ج ۷۵، ص ۱۱۹)

#دوست

#امام حسین (ع)