مُحَرَّمُ الحَرام، اولین ماه سال هجری قمری است. دلیل نامگذاری این ماه، حرام بودن جنگ در آن ذکر شده است. واقعه کربلا و شهادت امام حسین(ع) و یارانش در ماه محرم اتفاق افتاده و شیعیان هر ساله در این ماه سوگواری می‌کنند.

علت نام گذاری

محرم اولین ماه سال قمری است، این ماه را از آن جهت محرم ناميدند كه در آن جنگ و غارت حرام بود.[۱]

پس از شهادت امام حسین (ع) در محرم سال ۶۱ هجری قمری، این ماه برای شیعیان به ماه عزا تبدیل شده و امامان معصوم(ع) و شیعیان به برگزاری عزا در این ماه همت می‌ورزیده‌اند.

امام رضا(ع) فرمود: «چون ماه محرم فرا می‌رسید، کسی پدرم را خندان نمی‌ديد و اندوه و حزن پيوسته بر او غالب می‌شد تا روز عاشورا. آن روز، روز مصيبت و حزن و گريه او بود و می‌فرمود: امروز روزی است که حسين (عليه السّلام) شهيد شده است».[۲]

میرزا جواد ملکی تبریزی در کتاب المراقبات می‌نویسد:

«برای دوستداران خاندان پیامبر(ص) شایسته است که به ویژه در دهه اول این ماه در قلب و ظاهرشان آثار حزن و اندوه هویدا باشد و بعضی از لذت‌های حلال را به ویژه در نهم، دهم و یازدهم این ماه ترک کنند، به مانند کسی که داغدار عزیزانش است؛ و در دهه اول این ماه هر روز امامشان را با زیارت عاشورا یاد کنند.»[۳]

1. مسعودی،ج۲، ص۱۸۸

2. منتهی الآمال ، ج۱، ص۵۴۰.

3. المراقبات، فی مراقبات شهر محرم الحرام